Γιώργος Σαραντάρης-Ακόμη δεν μπόρεσα...

Ακόμα δεν μπόρεσα να χύσω ένα δάκρυ
πάνω στην καταστροφὴ
δεν κοίταξα ακόμα καλὰ τους πεθαμένους,
δεν πρόφτασα να δω πως λείπουνε
απο τη συντροφιά μου,
πως έχασαν τον αέρα που εγὼ αναπνέω
και πως η μουσικὴ των λουλουδιών,

ο βόμβος των ονομάτων που έχουνε τα πράγματα
δεν έρχεται στ᾿ αυτιά τους·
ακόμα δεν χλιμίντρισαν τ᾿ άλογα
που θα με φέρουν πλάι τους.
Να τους μιλήσω,
να κλάψω μαζί τους
και ύστερα να τους σηκώσω όρθιους·
όλοι να σηκωθούμε σαν ένας άνθρωπος,
σαν τίποτα να μην είχε γίνει
σαν η μάχη να μην είχε περάσει πάνω απο τα κεφάλια μας.