ARNO BREKER(1900-1991)

GIORGIO DE CHIRICO(1888-1978)

ΜΑΤΣΗ ΧΑΤΖΗΛΑΖΑΡΟΥ-ΑΠΟΓΕΜΑ

Μαύρη γάτα γυαλιστερή
λάγνα σα μάτι
κατοικίδιο
εσύ ελεύθερο
στην ηδονή έχεις
μιαν ανάσα αλλόκοτη
ήμερη ήμερη ήμερη
η ράχη σου βρίσκει
μες στο δωμάτιο
όλα τα λησμονημένα χάδια

κι αν δοκίμαζα με σένανε
τα ξόρκια μου
κι αν σε ονομάτιζα
Γριγρίτσα μου γυαλιστερή
εσύ ελεύθερη

όχι καλύτερα
να σε πω Γριγρία
γυαλιστερή μου λάγνα
Γριγρία
μαύρη σα μάτι
παίζεις καθώς γράφω
ψευτοδαγκάνεις το στιλό μου
Γριγρία λεβεντιά
ξένοιαστα ζυγώνεις
τη μελάνη ή το λόγο
παραφυλάς το θάνατο καμιά φορά
μα ποτές το ρήμα πεθαίνω

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ-ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΝΕΚΡΟΣ

Ένας κόσμος νεκρός
πίνει το παγωμένο γάλα του
βάρκες πηγαίνουν έρχονται
φέρνουν κι άλλους νεκρούς
μητέρες χάνουν τα παιδιά τους
παιδιά κλαίνε γιατί χάσαν τις μητέρες τους
τέρατα χαρτοπαίζουν:
- Ρίξε το πέντε! ουρλιάζει o νεκρός δολοφόνος
ξάφνου πάλι μιλάει
η κυρία σκατό και καρπούζι
ώσπου να βγάλει η κόκκινη σελήνη
το μαχαίρι της
και ν’ αρχίσει να σφάζει.

ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ-ΑΝΑΡΧΙΑ

ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΤΑΣΗΣ-ΦΑΙΔΩΝ ΚΥΔΩΝΙΑΤΗΣ-ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΣΤΑ ΑΚΡΑ

ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ

YO-YO MA-J S BACH CELLO SUITES

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ-Ο ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΟΣ

ΣΧΕΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ  http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=0000068960&tsz=0&autostart=0

Martin Heidegger and Thai Monk Bhikku Maha Mani

ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ-ΕΚΠΟΜΠΗ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Ρένος Αποστολίδης-Το τροπάρι των Μανιφέστων

Κύριε ελέησον

Άγιος ο Θεός!

-Άγιος ο Στάλιν!

Η Βασιλεία των Ουράνων                      Η αταξική κοινωνία

εις το πλήρωμα του Χρόνου          εις το πλήρωμα του χρόνου

Κι ως τότε βρυγμός!

-Κι ως τότε τριγμός!

Των οδόντων 

Των κοκκάλων

Πολλών γενεών

-<<Γεφυρών>>

Εις αιώνας των αιώνων  εις αιώνας των αιώνων

Αμήν!

-Αμάν!

Και εις μιαν Καθολικήν   Και εις μια ενιαίαν

Αποστολικήν Εκκλησίαν  κομματική οργάνωσην

Μιαν!

-Μόνο μιαν!

Και αλάθητον!

-Πάντα αλάθητον!

Και Αγίαν!

-Και Ρωσίαν!

 Εις αιώνας των αιώνων  εις αιώνας των αιώνων

Αμήν!

-Αμάν!

Ομολογώ εν βάπτισμα                και εν << χρίσμα>>

εις άφεσιν αμαρτιών             προς άσκησιν εξουσιών

(αίσθηση του <<προπατορικού>>)       και συν-ενοχή

Ενοχή!

-Συνοχή!

Εις όνομα του Πατρός                          ναι.του Μάρξ

και του Υιού                                         και του Λένιν

και του Αγίου Πνέυματος         και του Αγίου Στάλιν

και εις μίαν αλάθητον                     ιεράν ερμηνείαν

Πάντα αλάθητον!

Ιεράν!

-Ιεράν!

Πάντα αδιάγνωστων!

-Και ανεξερεύνητον!

Και εις μιας εκάστοτε                    βαθείαν μετάνοιαν!

-Βαθύτατην!

Και μεταμέλειαν!

-Αυτοκριτικήν!

Και συγνώμην!

-Και στροφήν!

Και εις το Πνεύμα το Άγιον                 το  κομματικόν

το ζωοποιόν                          το μόνο <<ζωοποιόν>>

                                                 (το άλλο τριφασικόν!)

το λάλησαν δια...                       ναι δια...

...των Προφητών               ...των Μεγάλων Αρχηγών

το φωτίσαν                  το μονολιθικόν

Κρίναι ζώντας και νεκρούς...

-Μα πρωτίστως νεκρούς!

...Ου της βασίλειας ουκ έσται τέλος...

-...Της Δικτατορίας!...

Της Βασιλείας...

-Του Προλεταριάτου!

...Των Ουρανών!...

-...Της Γραμματείας!...

- ...Των Γραμματειών!...

                              ...ουκ έσται τέλος                            ουκ έσται τέλος...

Ανδρέας Καμπάς-Απορία

Όταν άφησες τα καστανά μαλλιά σου

τα λυθούνε ως κάτω στους γοφούς,

όταν έγδυσες το κορμί σου

από τα περιττά

και κείνο πέταξε ουράνιο τόξο

γύρω στις ρόγες του στήθους σου

και γέμι' άσπρα τριαντάφυλλα

όλο το κορμί σου

και το λεπτό το διάφανο το πρόσωπό σου

κ' ήρθες και στάθηκες μπροστά μου

μ' εκείνο το αφάνταστο το φως μέσά στα μάτια σου

και μ' ένα θρίαμβο για την ασύλληπτη ομορφιά σου,

λυπήθηκα μόνο,

πώς δεν είχαμε καθρέφτη

μέσα στο πληχτικό δωμάτιο

για να καρφωθεί βαθιά μεσ' τον υδράργυρο

η εικόνα σου,

έστω και παροδικά,

κάπου ν' αποτυπωθεί

αυτή ή ύπαρξη σου

αυτή ή προσφορά...

για ναχει μαρτυριάτικα ή μνήμη μου

και πάντα να χαίρεται

πώς γνώρισε,

τα πιο δροσερά

τα πιο αγνά

τα πιο πλούσια

νερά του κόσμου.

Τώρα τα θυμάμαι αυτά τ' απογεύματα

τα μοναδικά.

Τα θυμάμαι κι αναρωτιέμαι

Αν, αυτά μαζί με τις νύχτες

και τα ξημερώματα,

τους κήπους και τα όνειρα

τα μπάνια στη θάλασσα,

τις φιλοδοξίες και τις αποτυχίες,

αν θα τα πάρουμε μαζί μας

Ή αν σαν το χρώμα

θα τ' αφίσουμε πίσω μας

σ' άλλα χέρια

γι' άλλη κατάνυξη

γι' άλλο σκοπό

τέλεια ξένο με την αρχική τους σημασία.