Θανάσιος Αθανάσιος-Εκνευρίστηκαν εν παρόδω

Η καλύτερη στιγμή για να πεθάνεις είναι
ίσως
όταν οι ποιητές
γίνονται ποιήματα.

Είμαι ποιητής
γι αυτό μισώ την ποίηση

Θανάσης Αθανάσιος-Είναι

Κλέψε, σκότωσε, ρούφα την μύτη σου, σπάσε το τζάμι του
βιβλιοπωλείου, σκούπισε τον κώλο μιας γριάς, φίλα στο
στόμα μια γυναίκα, βοήθησε τον αλλοδαπό της γειτονιάς
σου στα ψώνια, σκούπισε την βεράντα, οδήγησε τ' αμάξι
σου πολύ αργά ή πολύ γρήγορα. Πέσε απ' το μπαλκόνι.
Ψήσε στην βεράντα. Ξύπνα και ξανακοιμήσου. Δες θέατρο.
Δες ποδόσφαιρο. Κλώτσα έναν τενεκεδένιο κάδο σκουπι-
διών. Ρίξου στα βιβλία. Πέτα τα βιβλία. Ξεφορτώσου το
πνεύμα ή γίνε αρχιερέας. Ίδρυσε θρησκεία. Κυνήγησε τις
άγριες φάλαινες.Δείρε τα παιδιά σου. Πέτα το μηχανάκι στο
συνεργείο. Εξόφλησε τους λογαριασμούς σου. Κλάψε και
τύλιξε τις μύξες σου για το σπίτι. Τηλεφώνησε σε μια εται-
ρία. Πες γλυκά λόγια σ' αυτόν που σε βοηθάει. Ρίξε καυτό
νερό στην πλάτη αυτού που σε βοηθάει. Ανακάλυψε τις χι-
λιάδες αντιφάσεις.Μην νοιάζεσαι. Να είσαι καλός. Να είσαι
κακός. Να είσαι ερασιτέχνης. Να είσαι κυνηγός πουλιών στα
δάση. Να είσαι κυνηγός ελαφρόπετρας στα όρη. Να είσαι
πότης. Να είσαι χορευτής. Να είσαι ζώο. Να είσαι μουσικός.
Να είσαι σκιά. Να είσαι ποίημα. Να είσαι πόρνη. Να είσαι
τορναδόρος. Να είσαι πουτάνα. Να είσαι κόρη. Να είσαι πα-
ντρεμένη. Να είσαι μοιχαλίδα. Να είσαι έσπερος. Να είσαι
φρούτο. Να είσαι κεράσι. Να είσαι φυτοφάγος. Να είσαι δι-
κηγόρος. Να χάνεις τις δίκες. Να κερδίζεις τις δίκες. Να χτί-
ζεις χρηματιστήρια. Να βρίζεις τον ταξιτζή. Να ρεύεσαι
μπροστά στον κόσμο για να γοητεύσεις και να γοητευτείς.
Να έχεις τάξη. Να είσαι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Να
πιστεύεις. Να αμφιβάλλεις. Να λες. Να σιωπάς. Να φτύνεις.
Να κλάνεις. Να κατουράς στα καπέλα. Να σκουπίζεις τα κα-
πέλα. Να βγάζεις βόλτα τον σκύλο στο πάρκο. Να φυτεύεις
αγγούρια στον ζωολογικό κήπο. Να γελάς. Να κλαις. Να
κλαις επειδή δε γελάς. Να θυμώνεις. Να συγχωρείς. Να χτυ-
πάς. Να χτυπιέσαι. Να ανεβαίνεις στο λεωφορείο με ύφος.
Να κατεβαίνεις σαν τσαντάκιας. Να πετάς τα μαχαιροπί-
ρουνα στο πάτωμα. Να ζωγραφίζεις. Να αυθαιρετείς. Να
προστάζεις. Να υπηρετείς. Να σκέφτεσαι. Να συνουσιάζε-
σθε περισσότερο απ' όσο νομίζετε πως έχετε ανάγκη. Να λες
Σάββατο. Να λες Δεκέμβρης. Να λες Ιανουάριος. Να πετάς
αυγά στους υπουργούς. Να πετάς αυγά στην μούρη σου,
καμιά φορά. Να πηγαίνεις σε δεξιώσεις. Να είσαι ακοινώνη-
τος. Να σπρώχνεις για την σειρά σου. Να διεκδικείς. Να πα-
ραιτείσαι. Να σφίγγεις τα δόντια σου. Να ξεφυσάς. Να
κλείνεις την τηλεόραση. Να αποβλακώνεσαι συνέχεια. Να
ζητάς. Να δίνεις. Να κλέβεις. Να ερμηνεύεις. Να προστά-
ζεις. Να ευνουχίζεις. Να κλωτσάς και να λακτίζεις. Να δίνεις
γροθιές στα μουσεία. Να σπάζεις τα τηλέφωνα. Να καις τις
γέφυρες με τα μάτια. Να πίνεις κρασί. Να είσαι νηφάλιος.
Να κάνεις έργα τέχνης. Να δένεις τα παπούτσια σου. Να βά-
ζεις βενζίνη χωρίς να το θες. Να καις τις τράπεζες. Να είσαι
τραπεζίτης. Να ακουμπάς τους αγκώνες σου στα οπίσθια της
ταξιθέτριας που σε κοιτά. Να είσαι τεμπέλης. Να αποκαλείς
ευγενή τον άεργο. Να είσαι αεροσυνοδός. Να είσαι γυναίκα.
Να είσαι άνδρας. Να είσαι γέρος. Να είσαι παιδί. Να είσαι
αγέννητος. Να είσαι αγέννητη. Να είσαι τοκετός. Να είσαι
πλυντήριο πιάτων. Να μην τρως πολύ. Να παχαίνεις. Να κά-
νεις δίαιτα. Να λες ανοησίες. Να ακούς την κάθε παρόλα.
Να αντιμιλάς. Να προσέχεις. Να ξεκουμπώνεις. Να κάθεσαι.
Να σηκώνεσαι. Να προσεύχεσαι. Να βεβηλώνεις. Να εξανί-
στασαι. Να πλένεσαι. Να βάζεις τη γλώσσα σου στις κόγχες
του ανθρωπισμού και να παίζεις με το ζουμπούλι. Να/ Να/
Να.

Guillaume Apollinaire-Τομεάρχης

Το στόμα μου θα έχει τις φλόγες της γέεννας
Το στόμα μου θα είναι για σένα μια κόλαση γλύκας
και ομορφιάς
Οι άγγελοι του στόματός μου θα κάνουν θρόνο μέσα
στην καρδιά σου
Οι στρατιώτες του στόματός μου θα σε καταλάβουν
με έφοδο
Οι παπάδες του στόματός μου θα λιβανίσουνε την
ομορφιά σου
Η ψυχή σου θα τρέμει όπως μια χώρα την ώρα του
σεισμού
Τότε τα μάτια σου θα φορτωθούν όλο τον έρωτα που
χρόνια ολόκληρα μαζεύτηκε μέσα στα βλέμματα
της ανθρωπότητας
Το στόμα μου θα είναι μια στρατιά εναντίον σου μια
στρατιά όλη με παράταιρους γεμάτη
Έχει ποικιλία όπως ένας μάγος που ξέρει και αλλάζει
τις μεταμορφώσεις του
Η ορχήστρα και οι χορωδίες του στόματός μου θα σου
πουν τον έρωτά μου
Από μακριά στον μουρμουρίζει
Καθώς με τα μάτια καρφωμένα στο ρολόι περιμένω τη
στιγμή που έχει καθοριστεί για την έφοδο

Μίλτος Σαχτούρης-η παρουσία

στον Χρήστο Μπράβο

το ποίημα κάθεσαι και το ξενυχτάς σαν τον νεκρό

Στις δώδεκα και μισή τη νύχτα την ίδια ώρα και συγχρόνως φάνηκε στον μεγάλο καθρέφτη και στο παράθυρό μου ο Ντύλαν Τόμας μ' ένα αναμμένο κόκκινο κερί στο στόμα νεκρός βέβαια κι άγιος και τρελός όπως τόχω ξαναπεί — Έλα αδερφέ, μου λέει, μαζί μου σάπισες εδώ πέρα έλα στα βορινά φαράγγια της πατρίδας μου εδώ ζεις σ' ένα σάπιο τόπο που σε κοροϊδεύουν εκεί χαιρετάνε τους τρελούς και οι παπάδες κι η πάπια δε γενάει πια πάγο γενάει κόκκινο αυγό Αυτά τα λίγα μου είπε ο μεγάλος ποιητής όχι πια στον καθρέφτη και στο παράθυρό μου αλλά μέσα από τα ψηλά χορτάρια του θανάτου του μισός από τη μέση κι απάνω στο φως, έξω από το χορτάρι μισός από τη μέση και κάτω στο σκοτάδι κάτω από το φως. 15 Αυγούστου '81 της Παναγίας

william blake-love's secret

Never seek to tell thy love,

Love that never told can be;

For the gentle wind doth move

Silently, invisibly.

 

I told my love, I told my love,

I told her all my heart,

Trembling, cold, in ghastly fears.

Ah! she did depart!

 

Soon after she was gone from me,

A traveller came by,

Silently, invisibly:

He took her with a sigh.

Μίλτος Σαχτούρης-Τα γαρίφαλα

Αυτὰ τα αιματώδη γαρίφαλα
που στολίζουν το γραφείο μου
μου θυμίζουν το αίμα ποy έβγαζα
στα νιάτα μου
όταν άλλοι πολεμούσαν
και άλλοι γλένταγαν
στην καταραμένη χώρα.

Mίλτος Σαχτούρης-Φθινόπωρο

Τι γυρεύει το κορίτσι
στο σκοτάδι της καρέκλας;
γρήγορα
καθὼς νυχτώνει το φθινόπωρο
γδύνεται
με σύννεφα μπροστὰ στα μάτια
με τη βροχὴ μέσ᾿ στο κεφάλι
με τη βελόνα στην καρδιὰ
βγάζει τις κάλτσες
βγάζει τα λουλούδια
πετάει το φωτοστέφανο
έξω τα φύλλα του καιρού βάφονται μεσ᾿ στο αίμα