Γιάννης Ρίτσος - Ώρες βροχής

Καρλόβασι, 28/7/87

Ήρθαν οι πρώτες βροχές. Άλογα μουσκεμένα
Στέκονται κάτω απ᾿ τα δέντρα με μισόκλειστα μάτια
Κάνοντας πως μασάνε λίγο ξερὸ χορτάρι
Μέσα στη φθινοπωρινή τους άνοια. Η Μαρία
Θα ῾θελε να χτενίσει με τη χτένα της τη βρεγμένη τους χαίτη. Αλλὰ
Οι τελευταίοι παραθεριστὲς έφευγαν κιόλας. Μια κότα
Λίγο πιο κει κακάριζε ανάρμοστα. Κι ήταν μια λύπη
Να βλέπεις πλήθος τα σπουργίτια πεινασμένα να χαμοπετάνε
Στα τρυγημένα αμπέλια, να βλέπεις και τα σύννεφα
Ν᾿ αλλάζουν, να σκίζονται, να τρέχουν παρ᾿ ότι
Καρφωμένα έδω κι εκεί με μαύρες πρόκες απὸ κοράκια.
Έτσι, μέσα σε λίγες ώρες, γέρασε η Μαρία.