ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΑΡΟΥΖΟ(ΕΚΠΟΜΠΗ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ)

Νίκος Καρούζος-Στην ύλη εισχώρησα ουρλιάζοντας

Δυο θάλασσες με κυνηγούν: η ζωή και ο θάνατος
δυο ρεύματα π᾿ ανάθεματα στην καρδιὰ μου...
Ψάχνω για να βρω μεσ᾿ στο σκυλοπιωμένο κεφάλι μου
δεύτερη κτητικὰ αντωνυμία
δε βρίσκω - νοημοσύνη. Δε μαρμάρωσα τίποτα
Να παίζουμε τους ανέμους
να παίζουμε γλυκὰ τους κολασμένους
Τι βρέφος ηδυνόμενο το ποίημα
κι ο φουκαριάρης ο Ιησούς
μ᾿ ένα πορτοκαλένιο σωβρακάκι
κρεμιέται κάθε χρόνο στα έαρα
Η τέχνη μας η φριχτότερη του εγω μεταμφίεση.

Erich Fried-φόβος και αμφιβολία

Μην αμφιβάλλεις
γι'αυτόν
που σου λέει
πως φοβάται

αλλά να φοβάσαι
αυτόν
που σου λέει
πως δεν αμφιβάλλει

Eric Fried-Aναγκα και θεοι πείθονται

Σήμερα δυστυχώς
δεν έχουμε καιρό
για λεπτολογίες

είπε κάποιος
που από χρόνια
τον ήξερα για χοντράνθρωπο

Erich fried-To ψέμα για τα κοντά πόδια

<<Τα μεγάλα ψέματα έχουν κοντά πόδια>>
                                     Γερμανική παροιμία

Τα
πόδια
των
μεγάλων
ψεμάτων
δεν
είναι
πάντα
τόσο
κοντά

Πιο
κοντή
είναι
συχνά
η
ζωλη
εκείνων
που
τα
πίστεψαν

Erich Fried-Στην πρωτεύουσα

<<Ποιός άρχει εδώ?>>
ρώτησα
Αυτοί μου απάντησαν
<<Ο  λαός φυσικά>>

Εγώ είπα 
<<Φυσικά ο λαός
αλλα ποιος
άρχει πραγματικά?>>

Dylan Thomas-Κι ο Θάνατος δε θάχει πια εξουσία

Κι ο θάνατος δεν θάχει πια εξουσία.
Γυμνοί οι νεκροί θα γίνουν ένα
Με τον άνθρωπο του ανέμου και του δυτικού φεγγαριού
Όταν ασπρίσουν τα κόκκαλά τους και τριφτούν τ' άσπρα κόκκαλα
θάχουν αστέρια στον αγκώνα και στο πόδι
Αν τρελλάθηκαν η γνώση τους θα ξαναρθεί,
Αν βούλιαξαν στο πέλαγος θ' αναδυθούν
Αν χάθηκαν οι εραστές δεν θα χαθεί η αγάπη
Κι ο θάνατος δεν θαχει πια εξουσία.

Κι ο θάνατος δεν θάχει πια εξουσία
Όσους βαθειά σκεπάζουν οι στροφάδες των νερών
Δεν θ' αφανίσει ανεμοστρόβιλος
Κι αν στρίβει ο τροχαλίας κι οι κλειδώσεις ξεφτίζουν
Στον τροχό αν τους παιδεύουν δεν θα τους συντρίψουν
Στα σπασμένα τα χέρια τους θαναι η πίστη διπλή
Κι οι μονόκεροι δαίμονες ας τρυπούν το κορμί
Χίλια κομμάτια θρύψαλα κι αράγιστοι θα μείνουν
Κι ο θάνατος δεν θάχει πια εξουσία.

Κι ο θάνατος δεν θάχει πια εξουσία
Ας μη φωνάζουν πια στο αυτί τους γλάροι
Ας μην σπάζει μ' ορμή στο γιαλό τους το κύμα
Εκεί που εν' άνθι φούντωνε δεν έχει τώρα ανθό
Να υψώσει την κορφή του στης βροχής το φούντωμα
Τρελλοί, μπορεί, και ξόδια, ψόφια καρφιά, μα ιδές
Φύτρα των σημαδιών τους, να, σφυριές οι μαργαρίτες
Ορμούν στον ήλιο ωσότου ο ήλιος να καταλυθεί,
Κι ο θάνατος δεν θάχει πια εξουσία

Γεώργιος Δέλης-Είμαι το κυπαρίσσι

Είμαι το κυπαρίσσι
στου γκρεμού την άκρη,
με πότιζε μια βρύση
το κρυφό μου δάκρυ.


Στέρεψε το δακρύ
στέρεψε κι η βρύση,
ξερό το κυπαρίσσι
στου γκρεμού την άκρη.