Το μέλλον δεν θα ρθει μόνο του,αν εμείς δεν πάρουμε τα μέτρα μας
Άρπαξε το απ’τα’αφτιά,κομσομόλ!
Άρπαξε το απ’την ουρά,πονιέρη!
Ο σοσιαλισμός δεν είναι μια φανταστική πριγκίπισσα
για να την ονειρευόμαστε
Την νύχτα λογάριασε σκέψου σημάδεψε καλά-
Και προχώρησε.
Ο σοσιαλισμός δε βρίσκεται στη γη,
μονάχα μες στον ιδρώτα των εργοστασίων.
Αλλά στο σπιτικό μας,στο τραπέζι,στις σχέσεις
στην οικογένεια, στα ήθη
Αυτός, που όλη τη μέρα
Σαν σε ένα κακογρασσαρισμένο καρότσι γρατζουνάει βρισιές
Αυτός που λιποθυμά όταν αναστενάζει η μπαλαλαικα
Αυτός,δεν έχει φτάσει το μπόι του μέλλοντος.
Στο μέτωπο δουλεύουν τα μυδράλλια,
Δε βρίσκεται μονάχα εκεί ο πόλεμος
Η πίεση της φαμίλιας,του σπιτικού δεν είναι για μας μικρότερη απειλή.
Όποιος δεν αντιστέκεται στην οικογενειακή δέσμευση
Και κοιμάται στην καλοζωία
των χάρτινων τριαντάφυλλων αυτός εκεί δεν έχει φτάσει το μπόι
Της δυνατής ζωής που έρχεται.
Σαν μια γούνα το ίδιο και ο καιρός κατατρώγεται
Από καθημερίνους σκόρους
Το ρούχο των σκονισμένων ημερών μας
Σε σένα να το τινάξεις κομσομόλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου