Όταν η βάρκα πλεύρισε στο μώλο να σε βγάλει,
ήλιος μα δε θα πρόσεξες,ο νους μου εμέν'αλλού,
και την καρδιά μου πάτησες πηδώντας στ'ακρογιάλι˙
αγάπη μου,τη θάρεψες για τη πέτρα του γιαλού.
Πονώ μα δε στ'ομολογώ˙θρεφ'η σιωπή τον πόνο
καθώς η γη στα στήθια της το σπόρο το βαθύ...
Έλεα,τραγούδι να τον πω˙χρόνος κυλά στο χρόνο,
και το τραγούδι,που άργησε,τώρα του κάκου ανθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου