Εμπρός ας πίνουν θάλασσες,εμπρός ας τρώει κι η γη˙
παχιά μερίδα το κοράκι ας πάει!
Χτυπιούνται και σκοτώνονται της Γης οι αρχοντογιοί
ποιος το πανάκριβο να βρει το διπλό μαργαριτάρι.
Μακριά.Νεράιδες το κρατούν σε Δρακοντοσπηλιά.
Κρυφό και το στρατί που πάει εκείθε.
Πως μ'αποκοιμίζεις γλυκά στη γέρικη αγκαλιά,
που αλί!Μια αλήθεια γίνηκες,τώρα για μένα Μύθε.
παχιά μερίδα το κοράκι ας πάει!
Χτυπιούνται και σκοτώνονται της Γης οι αρχοντογιοί
ποιος το πανάκριβο να βρει το διπλό μαργαριτάρι.
Μακριά.Νεράιδες το κρατούν σε Δρακοντοσπηλιά.
Κρυφό και το στρατί που πάει εκείθε.
Πως μ'αποκοιμίζεις γλυκά στη γέρικη αγκαλιά,
που αλί!Μια αλήθεια γίνηκες,τώρα για μένα Μύθε.
Υπέροχο..!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα!