Γιάννης Ρίτσος-Τα πρότυπα

...Ποτέ να μην ξεχάσουμε - είπε - τα καλά διδάγματα

εκείνα

της τέχνης των Ελλήνων. Πάντοτε το ουράνιο 

δίπλα-δίπλα

με το καθημερνό. Δίπλα στον άνθρωπο το ζώο και το 

πράγμα:

ένα βραχιόλι στο βραχίονα της γυμνής θεάς, ένα

άνθος

πεσμένο στο δάπεδο... Θυμηθήτε τις ωραίες 

παραστάσεις

στα πήλινά μας αγγεία: οι θεοί με τα πουλιά και με τα 

ζώα -

μαζί κ' η λύρα, ένα σφυρί, ένα μήλο, το κιβώτιο, η 

τανάλια !

Ά, και το ποίημα εκείνο που ο θεός όταν τελειώνη τη 

δουλειά του

βγάζει τα φυσερά του απ΄τη φωτιά, μαζεύει ένα-ένα 

τα εργαλεία

μες στ' αργυρό σεντούκι του, μετά μ' ένα σφουγγάρι 

σκουπίζει

το πρόσωπο, τα χέρια, το νευρώδη του λαιμό, το δασύ στήθος`

 έτσι καθάριος, ταχτικός, βγαίνει το βράδι στηριγμένος

στους ώμους των ολόχρυσων εφήβων - έργα των χεριών του

πούχουν και δύναμη και σκέψη και φωνή - βγαίνει στο δρόμο

πιο μεγαλόπρεπος απ' όλους ο χωλός θεός, ο θεός εργάτης!