N.
Με το γαλάζιο σκοτάδι έρχεσαι
γλυκιά μυρωδιά της άνοιξης
Μετά από χειμώνα βαρύ
Σε νιώθω σαν απαλό άνεμο
Σε μυρίζω,σε γεύομαι με τους πόρους ανοιχτούς
ανακατεύεις τα μαλλιά μου
Σαν εκείνη την αίσθηση της αιώρησης στο μπλε σου
χρόνια πριν
σα χόρδισμα παραμυθιού και μέθης λυπητερής
σαν αναγέννηση και θάνατος μαζί
σα μοναξιά κι αγάπη ξεχασμένη
και χάνομαι.
Μα και χαμένος να'μαι θέλω
γιατί η σελήνη σου έπεσε
κι έρχεται ήλιος αδυσώπητος
που όλα τα φανερώνει και σβήνει τις σκιές
και κατακαίει τις κρυψώνες ' στο όνομα του φωτός
και της αλήθειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου