Νίκος Καρούζος-Στην ύλη εισχώρησα ουρλιάζοντας

Δυο θάλασσες με κυνηγούν: η ζωή και ο θάνατος
δυο ρεύματα π᾿ ανάθεματα στην καρδιὰ μου...
Ψάχνω για να βρω μεσ᾿ στο σκυλοπιωμένο κεφάλι μου
δεύτερη κτητικὰ αντωνυμία
δε βρίσκω - νοημοσύνη. Δε μαρμάρωσα τίποτα
Να παίζουμε τους ανέμους
να παίζουμε γλυκὰ τους κολασμένους
Τι βρέφος ηδυνόμενο το ποίημα
κι ο φουκαριάρης ο Ιησούς
μ᾿ ένα πορτοκαλένιο σωβρακάκι
κρεμιέται κάθε χρόνο στα έαρα
Η τέχνη μας η φριχτότερη του εγω μεταμφίεση.